Serdecznie zapraszam na mój blog równoległy MOŚCICKI 1929.
W jednym z poprzednich postów – dotyczącym ciężkiej doli ogierów państwowych w okresie międzywojnia – pozwoliłem sobie na przeciwstawienie barwnego, obrazowego i konkretnego języka prawodawców tamtego okresu oschłości prawniczej stosowanej obecnie. Daję przykład następny, dotyczący tym razem ptaka tak wówczas ważnego, iż wyróżniono go odrębną ustawą z dosyć szczegółowymi przepisami wykonawczymi opracowanymi aż przez trzy ministerstwa, w tym dwa najważniejsze wonczas.
Tym ważniakiem był gołąb pocztowy, a jego urzędowe opisanie zawarte było w Rozporządzeniu Ministrów: Spraw Wojskowych, Spraw Wewnętrznych i Sprawiedliwości z dnia 17 listopada 1927 r. w sprawie wykonania ustawy z dnia 2 kwietnia 1925 r. o gołębiach pocztowych (Dz. Ustaw Nr 103 poz.899:
Wzór i opis gołębia pocztowego
Wzrost średni, muskularna budowa ciała. Postawa śmiała, dumna, upierzenie pełne, dobrze przylegające do ciała. Barwa upierzenia – rozmaita. Przy upierzeniu ciemnem, upierzenie szyi lśniące.
Głowa kształtna i proporcjonalna, czoło nieco wysunięte. Oczy otacza mięsisty pierścień o tle szarym lub różowym z jasnym lub białym odcieniem.
Wyraz oczu żywy i energiczny, łagodniejszy zaś nieco u samicy.
Barwa oczu różnorodna.
Dziób proporcjonalny, lekko zagięty, twardy i gładki. Około 3/4 dzioba pokryte jest narością o zabarwieniu i odcieniu oczu. Narość ma być gładka i bez zmarszczek.
Szyja proporcjonalna, silniejsza u samca, delikatniejsza u samicy.
Pierś szeroka i dobrze rozwinięta.
Skrzydła złożone przylegają dobrze do korpusu, a końce skrzydeł krzyżują się nad ogonem.
Duże pióra skrzydeł, tzw. lotki zachodzą jedne na drugie przy skrzydle normalnie złożonym.
Duże pióra ogona zwane sterówkami posiadają szerokie chorągiewki po obu tronach stosiny. Ogon złożony powinien być wąski, a rozłożony przyjmuje formę wachlarza, przy czym sterówki od środkowej strony zachodzą jedna na drugą.
